Skírnavottur

Seinustu helgi bað litla systir mig um að vera skírnavottur hjá litlu skottunni. Ég var mjög upp með mér að hún hafi beðið mig um þetta - reyndar bað ég hana um að hugsa sig um þar sem barnið fengi að öllum líkindum ekki trúarlegt uppeldi af minni hendi.

Skírnavottar eru eflaust ekki það sem áður var ef það hefur einhvern tíman verið sinnt þessum skyldum sem eiga að vera. Þegar ég hugsa til þess þá veit ég ekki einu sinni hverjir eru mínir skírnavottar.

Þegar ég verð búin að fletta og lesa í bókinni trúarbrögð heimsins þá mun sá fróðleikur fara í litlu þegar hún hefur þroskan til ;)

Af öðru þá heyrði ég frábæra setningu í kvöld.
I'm turkish you are english - lets do a french kiss